Het beeld “Stoa” is ontstaan naar aanleiding van het project Thalassa Anabasis en de tentoonstelling die hier aan verbonden was in 1993.

Een Stoa is een zuilengalerij waar de oude Griekse Stoïcijnse filosofen destijds nadachten over de zin van het leven. Het beeld stelt een soort “straatje” voor met in het midden een waterkanaal. Het is mogelijk om erover te lopen, zoals de Stoïcijnse filosofen in het oude Griekenland destijds in hun Stoa’s al denkend en beschouwend ijsbeerden.

Het water heeft velerlei betekenissen: overleving, cultuur, verkoeling, irrigatie, industrie, maar ook de meer spirituele waarden: een “rivier” van water, melk, honing en wijn.

Met het beeld is een horizon gelegd die met het betreden ervan een andere laat zien. De veldtocht van de tienduizenden zoals beschreven in Exnofon’s boek Anabasis werd niet zonder veel verdriet en regelmatig afscheid nemen van vrienden afgelegd.

Zie ook object Anna Hoeveflat.