Op woensdagavond 6 juli a.s. voert Vocaal Ensemble En Chantant het Requiem van Maurice Duruflé uit in de St.-Catharijnekerk. Dit op Gregoriaanse gezangen gebaseerde meesterstuk is voor koor en in bij deze gelegenheid voor groot orgel. Het is een monumentaal stuk en uitgevoerd in een monumentale kerk! Dit concert is een samenwerkingsverband tussen En Chantant en de onvolprezen Culturele Commissie Catharijnekerk. De aanvang is 20.00 uur. Dirigent is Mirjam van den Hoek en organist Niels de Klerk.

Achtergrond:

Maurice Duruflé (Louviers, 11 januari 1902 – Louveciennes, 16 juni 1986) was een Frans organist en componist. Zijn oeuvre bestaat uit werken voor orgel, koor, orkest en uit kamermuziek. Zijn bekendste werk is wel dit requiem (opus 9) uit 1947.

Biografie:

Duruflé werd op 10-jarige leeftijd leerling aan de zangersschool van de kathedraal van Rouen. Hij studeerde er ook piano, orgel en muziektheorie. In 1919 verhuisde hij naar Parijs waar hij orgel ging studeren bij Charles Tournemire. Het Parijse conservatorium bezocht hij vanaf 1920. Hij studeerde er bij onder meer Paul Dukas en Louis Vierne. Tussen 1922 en 1928 won hij vele prijzen, onder andere voor orgel, compositie, harmonieleer en fuga. In 1930 werd hij benoemd tot organist aan de Saint-Étienne-du-Mont in Parijs, vlak bij het Panthéon, waar hij tot 1975 in dienst zou blijven. In juni 1939 speelde hij de wereldpremière van het Orgelconcert van Poulenc. In verband hiermee voorzag hij de orgelpartij, op verzoek van de componist, van registratieaanwijzingen. In 1943 werd Duruflé professor voor harmonieleer aan het conservatorium van Parijs.

Op 15 september 1953 huwde hij de organiste Marie-Madeleine Chevalier die zijn assistente was in de Saint-Étienne-du-Mont. Na hun trouwdag deelden ze de positie van organist in deze kerk. In 1964 en 1966 gingen ze samen op tournee door de Verenigde Staten.

Na een auto-ongeluk op 29 mei 1975 moest Duruflé stoppen met zijn werkzaamheden als organist. Duruflé herstelde nooit helemaal van dit ongeluk. In 1976 publiceerde hij zijn laatste werk, Notre Père voor a-capellakoor.

Duruflé overleed in een ziekenhuis in Louveciennes in 1986.

Requiem

Het Requiem van Duruflé uit 1947 is een bewerking van een suite orgelstukken die de componist baseerde op gregoriaans gezang uit de dodenmis. Hoewel het werk eenzelfde rust en optimisme ademt als het Requiem van Fauré – waarmee het zijn populariteit gemeen heeft – is Duruflé’s muziektaal stevig in de twintigste eeuw verankerd. Dit Requiem bestaat in drie versies; in de eerste wordt gebruik gemaakt van een volledig orkest terwijl de laatste het met alleen cello en orgel stelt. De middelste versie uit 1961 is voor begeleiding door kamerorkest.